wushuxian

Bu kitap hakkında söylenmemiş bir şey olduğunu sanmıyorum. Yıldırım Hırsızı, çocukları veya genç yetişkin türünü 'aşmak' diye bir şey olmadığını hatırlattı. Bu kitabı açtığımda, bitireceğimi biliyordum. Beni gerçekten hızlı bir şekilde bağladı, Percy, Grover, Luke ve elbette birinci sayfadan beri Tanrılar hakkında her şeyi bilmek istedim. Öncül harikaydı ve harika bir hikaye anlatıcısı olan Rick Riordan gibi birisinin onunla geldiğine sevindim VE bir tane değil, bir dizi kitap yazdı. Buna başlamamın nedeni, herkesin (gerçekten herkesin) onu sevmesi ve yaygara hakkında ne olduğunu görmek zorunda olduğumdu. Percy Jackson, ara sıra okuldan atılan on iki yaşında sorunlu bir insan. Disleksi ve DEHB'den muzdarip ama yakında onun için SAT'ın ve okul çalışmasından (şanslı adam) daha fazla yaşam olduğunu keşfediyor. Percy'yi gerçekten sevdim, alaycı ve belirsizdi ve evet bunlar kitabımda iyi özelliklerdi ve Grover ve Annabeth ile nasıl bağlantı kurduğunu sevdim. Poseidon'la olan sahneleri, ince olsa da mükemmeldi. Beni rahatsız eden tek şey dövüş sahnelerinin benim zevkime göre biraz daha hızlı olmasıydı ve ayrıca her şey böyle çözüldü. İncilere basmak, bir köprüden düşmek, vb. Bunda kahramanın kriz aşamasından daha fazlasını istedim. Sonuçta, harika bir kitap, sadece görmezden gelmeyin, çünkü bu çocukların türü. Yani, Harry Potter çocuk türü ve hepimiz bunun nasıl gittiğini biliyoruz. PS: Filmi okumadan önce izledim ama şimdi var: kutsal tanrılar neydi böyle

2019-12-26 10:10