Shanil Yesyen Yesyen itibaren Qazi Vali, East Azerbaijan, İran itibaren Qazi Vali, East Azerbaijan, İran

Bu şimdiye kadarki en sıkıcı kıyamet. Biraz yavaş başlamasına rağmen, aslında bunun ilk çeyreğinden gerçekten keyif aldım. Bolivya ormanlarına çılgın bir askeri sefere, boktan bilim adamlarına ve çılgın rahibelerden küçük kızları kaçıran gizli ajan adamlara sahibiz. Ve herkesi öldüren mutant bir virüs salgını. Güzel. Oradan yokuş aşağı gidiyor. Tıpkı romanın buharı topladığı gibi, Cronin kıyametten yaklaşık yüz yıl sonra her gün bir grup sömürgeciye zamanında atlamaya karar veriyor. SIKICI. Her şeyin çok tutarsız olması dışında o kadar da kötü olmazdı. Ana hikaye iyi bir şey ve kesinlikle bazı heyecan verici parçalar var, ancak bunlar ortada hiçbir şeyden yüzlerce sayfa ile az ve çok. Cronin kitabı o kadar çok parçaya ayırır ki, her yerde hissedilir. Kesinlikle virgül kullanmayı sever - Kötü olduğumu düşündüm, ancak bazı cümleleri yaklaşık yarım sayfa devam ediyor. Cronin muhtemelen anlatıyı renklendirdiğini düşündüğü çeşitli epistolar bitlere serpilir, ancak aslında dayanılmaz bir şekilde tekrarlanır ve beni gözyaşlarına sıkar. Bir şeyleri gerçek zamanlı olarak açıklayan bir bölüm geçirdiyseniz, bir sonraki bölümü küçük bir karakter açısından italik günlük girişlerinde bu aynı olayları açıklayan bir sonraki bölümü harcamanıza gerek kalmaz. Gereksiz. Kitap boyunca çok az diyalog var gibi görünüyordu ve diyalog olduğunda Cronin Feed'den beri okuduğum en kötü argoda attı - ve aslında bu kitabı beğendim. “Flyers”? Ciddi anlamda? Peki bebeklere ve çocuklara “Littles” demenin nesi var? Büyük bir L ile mi? Ayrıca aptal. Bu kitapla ilgili en büyük sorunum karakterlerle ilgili. Yaklaşık 500 büyük karakter vardır ve çoğuna hiçbir zaman açıklayıcı özellikler veya tanımlayıcılar verilmez, onları kafamda resmetmemi ve hepsini düz tutmamı engeller. Bir karakterden her bahsettiğimde, “Ah, kardeşi 200 sayfa önce bir adamı öldüren diğer piliçe aşık olan budur. Bu, tahmin edebileceğiniz gibi okumamı ciddi şekilde bozdu. Dahası, karakterlerin hiçbiri, çok fazla olması nedeniyle gerçekten ete geçmedi. Cronin, karakterleri kusurlu hale getirerek karakterleri “gerçek” yapmaya çalışmış gibi görünüyor, ancak karakterlerin çoğu tamamen kusurlardan oluşuyor ve kurtarıcı faktörleri yok. Hikayenin tamamı görünüşte Amy hakkında, ama biz ona asla hiçbir şey söylemedik - ve “oh, o gizemli bir muamma!” Yolunda değil, “neden umursamalıyım?” Şeklinde değil. Bu kitabın sonunda kendini kurtarmasını umuyordum, ama son da berbattı. Sadece ... durdu. Aslında orada iyi bir son olduğunu düşünüyorum, ama sonra Cronin yüz sayfa daha yazmaya devam etti. Oh iyi. Bunun üçleme olması gerektiğini duydum, ama diğerlerini almayacağım.

Birinci Dünya Savaşı'na ve kardeşliğin anlamına inanılmaz derecede içgörüsel ve kişisel bir bakış.

Awesome series, completely different from anything I have ever read

Fascinating story of a man who spent WWII in a ghetto in Warsaw and then how he was able to survive while the Germans attempted to tear down the ghetto and search out all the Jews to kill/torture them.