Blatman itibaren 224, Tayvan, 新北市瑞芳區福住里 itibaren 224, Tayvan, 新北市瑞芳區福住里

Filmi beğendiniz mi? Kitap 1000 adım ileride.

Nefret ettiğim modern İngiliz edebiyatının bir başka klasiği - 'Kefaret' ile birlikte, kitap kulübü için okudu ve katılmak zorunda kaldığım her Pinter oyunu. Bu kitap ve türün diğerleriyle ilgili sorunumun romanın esasını ortaya koyan kapak sineği üzerindeki bu alıntıyla yakalandığını düşünüyorum: "İngiliz İmparatorluğu'nun parlak döneminde Malaya'daki tüylerin çocukluğu, savaş öncesi İngiltere'deki eğitimi, Güneydoğu Asya'daki profesyonel başarısı ve binyılın sonuna doğru İngiltere'ye dönüşü, okuyucunun olaylı bir dönemin ilerleyişini ve o adamın Sir Edward Feathers, Old Filth'in ilerlemesini gözlemleyebildiği, "yüzyılın kaderini somutlaştırıyor." Amanın. Açıkçası benim için çok entelektüel. Yazının üslubunun, planının, ana anlatımının herkes için ihtişamlı olduğunu düşündüm. Karakterleri umursamadım, güzel bir ifadeye hayran kalmayı hiç bırakmadım ve sonunda sayfa 138'den vazgeçmeye ve kitabın dengesini bozmaya karar verdim. Hemen ardından hermann Hesse tarafından Siddhartha'yı aldım ve Wallace Stegner'in Eski Filth'ten hemen önce kısa hikayelerini okumuştum. 20. yüzyılı daha iyi anlamak için, kendinizi ve büyük bir yazarın gücünü Eski Filth'i atlayın ve Hesse ve Stegner'i okuyun. Not; (Ekim 2011) Ben sadece 1900 İngiltere'de bir değersiz kitap okuyordum ve 'pislik' zengin üst kabuk için cant. Muhtemelen 'pis zengin' ifadesinin nereden geldiği. Her neyse, yazarın muhtemelen unvanı akılda tutarak bir kelime oyunu olduğunu fark ettim ve bu bana İngiltere'nin 20. yüzyıldaki deneyimi için bir metafor olarak bu karakterin hikayesi ile ne sürdüğünü daha iyi anladı. Kitaptan hoşlanmama rağmen hala ayakta duruyorum.

This collection of short stories is a series of views into the lives of women, mostly. These are not extraordinary women or even very important instances in their lives. In fact, all of them seemed exceedingly ordinary. Also, none of them really end. I mean, you come to the last page of the story, and that's all it is. The last page. No summing up, no climactic moment, just....the end. After the first few it was hard to invest in any of them, knowing the conflict wouldn't be resolved and you wouldn't have any idea whether they went on the way things were or made some sort of dynamic change. It all left me feeling a little...disconcerted. I like for stories, all of them, not just short stories, to have an ending. A denouement, a punchy line at the end that changes everything, something that makes you feel the story is over and you can go on to the next. All the stories were exceedingly well-written, though. The characters were well developed, as well as the settings, so hard to do in the protracted space of a short story. My only issue is the lack of endings, but that's enough to ruin the whole thing for me. Another reader without my particular hang-up on this issue might like this collection just fine.